Czytając wasze wypowiedzi dochodzę do wniosku, że niedawno zakończone Mistrzostwa uznaliście za bardzo udane.
To cieszy, bo nie biorę w tym wypadku uwag nieobecnych malkontentów. Nieobecni - jak mówi klasyk - racji nie mają.
Jako obecny na nich i w pewnym merytorycznym sensie odpowiedzialny za nie, dostrzegam jednak pewne niedociągnięcia organizacyjne, które na szczęście umknęły w większości wypadków uwadze "kibiców".
Mam przy tym świadomość, że błędy zawsze się będą pojawiać, ale stale trzeba dążyć do doskonałości.
Dla zaangażowanych, a jest ich duża grupa, nie jest tajemnicą, że osiągnięte efekty to wynik ciężkiej zbiorowej pracy.
Bez tego zaangażowania, które zaczyna się na kilka miesięcy przed finałem nic pozytywnego by nie wyszło.
Czuję się w obowiązku napisać kilka słów o Was !!!!!
Sławek G. - jedyny aktywny członek PKMD w Poznaniu (choć to podobno duże miasto) już kilka miesięcy przed Mistrzostwami angażuje się w ich przeprowadzenie. Szuka hotelu, współpracuje z MTP i przygotowuje pole do działania dla innych. Jak zawsze solidny, dokładny i bezbłędny.
Mirek Ż. - odpowiada za całą logistykę. Bez jego zaangażowania żadne Mistrzostwa nigdy by się nie odbyły. Na jego głowie spoczywa obowiązek przygotowania sprzętu, magazynowania go przez cały rok, a także dostarczenie go na miejsce imprezy i bezpieczne odwiezienie. Ciągle też wprowadza kolejne usprawnienia. W tym roku były to: niezwykle wydajny podgrzewacz wody i nowa rozdzielnia prądowa.
Marek W. - zajmuje się szeroko pojęta "papierologią" i odpowiada za wydanie rocznika.
Bogdan M. - klubowy kucharz, dba o stan naszych żołądków w czasie wykonywanych prac. Nawiasem mówiąc, o mój i nie tylko, zadbał w tym roku szczególnie
Angażuje się ponadto w wiele innych przedsięwzięć, które także w tym roku stały się ważnym elementem wystroju Mistrzostw - bez niego wystawa fotograficzna prawdopodobnie nie doszła by do skutku.
Marcin W. - bez jego zaangażowania prace biura Mistrzostw były by zagrożone. To dzięki niemu mamy na naszych imprezach coraz ciekawsze wzory medali i to właśnie On czuwa nad ich stworzeniem.
Wojtek G. - odpowiada za wykonanie całej graficznej strony Mistrzostw (dyplomy, tła na zbiorniki, dokumentacja itp.) To dzięki niemu każdy rocznik staje się małą perełką wydawniczą.
Tomek B. - opanował do perfekcji zasady i sposób przyjmowania ryb konkursowych. W tym względzie wydaje się niezastąpiony.
Niki - najlepszy wśród klubowych elektryków dba o to zagadnienie, pracując także bardzo efektywnie przy budowie i rozbiórce ekspozycji.
Marek M. i Michał M. - obaj prezentują wysoki poziom wiedzy fachowej, co nie przeszkadza im w wykonywaniu szeregu prac fizycznych podczas budowy ekspozycji konkursowej. Zawsze można na nich liczyć.
Roman H i Darek H. - tworzą ekspozycje dekoracyjne, a także angażują się bardzo w różnego rodzaju przedsięwzięcia przed Mistrzostwami. Zawsze można na nich polegać. Bardzo przydaje się przy tym znajomość języka angielskiego Darka.
Tomek U. i Krzysztof K. - pracują przy budowie i rozbiórce ekspozycji.
Beata J/S, Ewa W. Iza W. - co roku doprowadzają "do świetności" zbiorniki ekspozycyjne, a także wykonują szereg innych prac przygotowawczych.
Robert R. i Kazimierz K. - chociaż są młodymi stażem członkami Klubu błyskawicznie włączyli się w prace nad tworzeniem i rozbiórką ekspozycji konkursowej. Wykonywali te prace bezbłędnie - oby tak dalej. Byli też twórcami strefy dekoracyjnej.
Andrzej N. Grzesiu M. i Janusz Z. - tworzyli strefę dekoracyjną i także przyczynili się do budowy i rozbiórki ekspozycji konkursowej.
Piotr S. - jak zawsze budował i rozbierał ekspozycję konkursową.
Mam nadzieję, że nie pominąłem nikogo z bardzo zaangażowanych osób.
Wszystkim bardzo serdecznie dziękuję, gdyż to dzięki ich pracy PKMD ciągle jest na arenie akwarystycznej najbardziej aktywnym Klubem. Mam nadzieję, że jeszcze długo nikt nie odbierze nam palmy pierwszeństwa.
Myślę, że możecie być dumni ze swych osiągnięć, bo macie do tego prawo. Swym działaniem udowadniacie, że tylko w zespole można tworzyć rzeczy wielkie.
WY TO POTRAFICIE.
Niestety w mojej drodze powrotnej do domu nie obyło się bez przykrych niespodzianek.10 KM przed domem miałem "mały pocałunek" z sarną
Efekt? Rozbite dwie szyby w aucie plus lusterko od strony kierowcy.Sarna nie przeżyła,a ja powoli dochodzę do siebie od strony psychicznej ,bo fizycznie cudem mi się nic nie stało
